خالدنیوز خالدآباد

به بهانه انتخابات شوراها...

شور و التهاب انتخابات شوراهای شهر اذیتم میکنه.

                                                 ....چون منو یاد بچگی هام میندازه!

اون روزا یه دهات با صفا داشتیم به اسم خالدآباد. بی شیله پیله .ساده و دهاتی..من هنوز بوی کاهگلی که بعد از بارون تو کوچه مون می پیچید رو با هیچ مارک عطری عوض نمی کنم.. همونطور که صدای قوقولی قوقوی خروسهامون رو با هیچ رپری ! قد قامت الصلوه بابا و صدای روح انگیز قرآن خوندنش..، سوت کشیدن سماور که تازه می خواست به جوش بیاد...چهره ی متبسم مادر که کنار سماور نشسته بود و منتظر بیدار شدن ما بود... صدای ضرب شیر خدا از تو رادیو با اون یکی و دوتا گفتنای جادویی اش...سر شیر و بعضی وقتا  هم بوی تنور و عطر نون تازه ... چی بگم دیگه ؟؟   جست وخیز بره های تازه بدنیا اومده توی برف؟ یا نگاه طلبکارانه پیرزن پیرمردای محل که: اگه بهشون سلام نکردیم فی الفورچقو لی مون رو پیش بابابکنن؟! بازی های محلی: گی لَی، گی لَی ، باقالی به چن من؟، پوچ اَمّش ، دعواها و منت کشی ها و آشتی های یه روزه ؟.......

این روزا اگه بچه ای رو در حال اعلامیه چسبوندن ببینم ، لجم می گیره! ...

دست خودم نیست اما فکر می کنم  این همه تقلا و جنب و جوش توی خالدآباد ، آخرین ضربه ها بر تن نحیف خلدآوا ست تا شهر خالدآباد بر جنازه سادگی ها و صمیمیت ها و خاطر ه ها پا بگیره ...

                                                             برای خودم متاسفم !

غم مخور

این شعر رو که  ۱۵سال  پیش تو قلاقیچه چاپ شد، پیدا کردم ودیدم بی مناسبت نیست اینجا بیا رمش.  اون روزا تازه زمزمه شهر شدن خالدآباد پیچیده بود و خبری هم نبود.اما پیش بینی های من خیلی جالب بوده! وزن و قافیه و مضامین شعر هم اگه نا میزونه به سن و سال و سوات! اون موقع من بر می گرده! ( هر چند حالابرا خودمون شولی ای هستیم!.....)

..........................................................................................................................................

 روستای ما شود چون شهر تهرا ن غم مخور

کوچه ها آسفالت می گردد چو کاشان غم مخور!

ای دل از شهری شدن شادان و خوش احوال باش

گر چه لخت و بی لباسی در زمستان غم مخور

حالیـــــــــــــــــا ،گر می شود نرخ یکی کیلو برنج

یکـهــــــــــــزار و سیصد و هفتاد تومان غم مخور

گرچه شهرداری خطرناکست و شنگول است و شاد

چون تورا جیب است خالی چون فقیرا ن غم مخور

پارچه ای گــــــــــــــر می بری نزد یکی خیاط شهر

کُت اگـــــــــــــــر با آن بدوزد عین پالان  غم مخور

در به در اینجا و آنجــــــــــا می دوی از بهر گوشت

خوب می فهمی تو اینک قدر شیرخان غم مخور

نانوایی عاقبت فتّ و فــــــــــــــــــــراوان می شود

گـــــــــــــــرنیابی هیچ نازکتر تو از نان غم مخور

گر ببینی قبض آب و برق و تلفــــــــن می شوی

گیج و ویج و خنگ و هالو چون فسنجان ! غم مخور

نفت و بنزین و پیاز و لپّه و ماش و عــــــــــــدس

در قیامت می شود این جملـــــــــه ارزان غم مخور

گر ز حصّـــــارو شبی خواهی روی در قلعه نو!

می شوی هردم دچــــــــــــــار  راه بندان غم مخور

در پی کسب جـــــــواز کاسبی هر روز و شب

شهــــــــرداری  می روی افتان و خیزان غم مخور

خواب دیدم نا گزیر از این گــرانی می فروخت

دوش این اصغــــــر چیلی پُم چوب قلیان غم مخور

روزگاری می شوی شهری و شادان ، شولیا !

گـــر تو را سست است اینک بند تمبان غم مخور