پا تو کفش ذبیح الله صولتیان (شعر)
پا تو کفش:
ذبیح الله صولتیان بادی
شاعر ، نویسنده ، فیلسوف ، منجم ، وکیل ، باغبان ، تئوریسین ،پاسبان و........ بادرودی
... سالها پیش ،همون روزایی که بادرود سعی میکردسری تو سرا در آره و شدیدا نیاز به تبلیغ وکارای فرهنگی داشت ،یه روز صبح ناشتا طبع نازنین این آقا ذبیح ما گل میکنه و یه قصیده بلند بالا در وصف زادگاهش از خودش در می کنه که خدا رو شکر این سروده قبل از اینکه به رسالت تاریخی خودش عمل کنه و یا احساسات اهل ذوقی رو جریحه دار بکنه خودبه خود ازیادها وخاطره هاپاک شد!...
به هرحال اون سروده سوژه خوبی برای شولی ، شاعر بلندآوازه قلاقیچه شد تا کمی انگولکش کنه و سر به سر آقا ذبیح بذاره . این شعر بصورت کامل در شماره چهارم فصلنامه قلا قیچه چاپ و منتشر شد.
(مصرعهای قرمز رنگ از آقا ذبیح و مابقی از شولیه )
..........................................................................................................................................
بیا بادرود به این شهر شهیدان !
" بیا بادرود ، به این شهر شهیـــدان " اگربگذشته ای جانا تو از جان!
" چو ده فرسخ گذر کردی ز کاشان " تو گویی آمدی در ملک افغان!
نه جانم این گلستان شهر باد است ! همی منزلگه خیرالعباد است
" نمایی گـــــــر به بستانش نگاهی " زحسرت برکشی ازدل توآهی
" بود در شهـــــــر ما میوه فـــــراوان " زآناناس و موز و سیب لبنــــان
انار و پرتغال، انجیــــــر و انگـــــــــــور! ذبیحـا ! ویخودی نقدِه تو ننگور!
" انارش شهــــــــرت بسیــــــار دارد " ولیکن طعم زهر مــــــار دارد !
" بود شیــــــر و پنیرش خوب وعالی " بگو به به ! مگر چون بنده لالی
" صنایع دستیش فرش است وقالی " دریغا نیست در وصفش مجالی
" هوایش خوب ومطبوع و دل انگیــــز " به تابستان ولی سوزنده وجیز!
" چســــــان مهمان نوازند نیک مردم " اگه نی نِم نَوُو ، بَرشُو اَکــردُم !
" خلاصه هموطـــــن زیباست شهرم " ولی افسوس!من چاخان دهرم
" کنم توصیف شهرم تا بود کــــــــــام "
کی نین شعرِش خراب که؟ کاش زونام
نوشته شده در چهارشنبه هشتم آذر ۱۳۸۵ساعت ۱۱:۵۸ ب.ظ توسط شولی
